Review sony 400mm f2.8 Gmaster

Vandaag was het zover. Ik mocht als een van de eersten de nu al legendarische 400mm f/2.8 Sony G master lens uit proberen. 2 x 45 minuten weliswaar, bij de vriendschappelijke voetbalwedstrijd IJsselmeervogels tegen de Graafschap, maar beter iets dan niets. Het was wel een kans om te kijken of deze lens, in combinatie met de A9 ( het paradepaardje van Sony) de professionele sportfoto markt die tot nog toe beheerst wordt door Canon en Nikon kan openbreken.

Omdat ik een nieuwe A9 tot mijn beschikking kreeg, moest ik alle voorkeursinstellingen weer handmatig instellen. Het is één van de minpunten van de verder uitmuntende Sony A9 ; het ontbreken van een functie om reeds gemaakte instellingen op een SD kaartje te kopiëren en over te zetten op een andere A9 ( leenbody b.v.) Het is te hopen dat Sony bij een volgende camera dit probleem aangepakt heeft.

Ik begon de wedstrijd met de instellingen AF-C. Dat is wel standaard bij sportevenementen. Verder zette ik de AF functies op een Custom functie knop ( C2) zodat ik snel kon wisselen tussen de verschillende AF mogelijkheden, mocht dat wenselijk zijn. Ik begon met het onderste symbooltje: de AF vergrendeling: flexibel punt M. Dat is de instelling dat de camera je onderwerp zoekt, vastlegt en overal volgt. De heen en weer schietende groene puntjes. Ik heb een aantal minuten zo gefotografeerd, maar ben van mening dat die instelling voor voetbal een aanverwante sporten niet gaat werken. Ik heb ook geprobeerd of er verschil is tussen de AF respons snelheid, die je kunt variëren tussen 1( langzaam) en 5 ( heel snel ), maar het hielp niet echt.

Ik kan me voorstellen, en heb de voorbeelden ervan gezien, dat ééndimensionale sporten ( motorraces, schaatsen, atletiek, kitesurfen, skaten, etc) zich uitstekend lenen voor deze instelling, maar zodra er mensen tussen jouw onderwerp heen en weer springen moet je telkens weer de camera ‘vertellen’ wie jij uit die kluwen mensen scherp wil hebben. Dat duurt dan weer een fractie van een seconde, en dan is de actie vaak al weer weg. Er wordt tegenwoordig gewoon niet meer zoveel gedribbeld ( gepingeld) als vroeger. Het is aannemen, kijken, en overspelen.

Dat heb ik na een tiental minuten veranderd in het één-na-onderste symbooltje: Uitgebreid flexibel punt, Af responstijd 1, zodat ik een spelen kan ‘oppakken’ en volgen tijdens zijn run met de bal over het veld. Dat werkt bijna perfect. Waar ik achter kwam is dat het ‘identificeren’ van de speler ( het activeren van het scherptepunt) een fractie vertraging heeft. Je moet je voorstellen: Je ziet dat er iets gaat gebeuren, zoals een kopbal of een bal op de borst aannemen, en je richt je lens op die speler. Dan duurt het weer een milliseconde voordat er een lock-on is. En in die milliseconde is de bal al op een andere positie. Dat is niet wat ik wil.

Na enig puzzelen, denk ik dat ik uitgevonden heb waar dat aan ligt. Onder het camerasymbool 1 op tab 4 , kun je de voorkeur instelling bij AF-C instellen op AF ( naast gebalanceerde nadruk en geen scherpstelling). Volgens mij scheelt dat weer rekenwerk voor de camera. Daarnaast zet je ook Pre-AF op uit ( in tab 5). Ik vind dat de fotograaf moet bepalen wanneer er scherp gesteld moet worden, niet de camera. Bij voetbalfotografie uiteraard. In alle standaard situaties gewoon weer op Aan zetten, dan functioneert het prima.

De laatste combinatie gaf mij de beste resultaten. Ik had ineens weer ballen op hoofden, op de punt vd schoen, tackles met bal. Precies wat ik wilde. Nu kun je nog variëren tussen scherpste instelling Uitgebreid Flexibel punt en Flexibel punt, maar dat ligt aan de ervaring die je hebt bij het fotograferen van voetbal of Hockey of Rugby of aanverwante chaotische sporten. Je zal toch op een of andere manier je onderwerp in het scherpstelvakje moeten zien te krijgen wil de camera doen wat jij wil.

Dus: voor het volgen van een speler die dribbelt met de bal : AF volgsnelheid op 1 of 2, uitgebreid flexibel punt. Voor actiefotografie ( kopballen, goals, tackles, AF volgsnelheid op 5 , uitgebreid flexibel punt of Flexibel punt.

De eerste helft heb ik bewust gefotografeerd met een mechanische sluiter (10 beelden per sec.) en dat werkte prima, maar je hebt last van blackout tijdens het fotograferen. Daar ben je als DSLR fotograaf wel aan gewend, maar uiteraard was ik ook benieuwd naar de fenomenale 20 per sec, waar Sony terecht trots op is. Om dat te kunnen gebruiken, moet de camera op de elektronische sluiterstand gezet worden en het draaiwieltje links boven op de A9 op Hi.

Het is inderdaad onvoorstelbaar, maar de camera maakt waar wat er beloofd wordt. 20 beelden per sec., zonder Black out. Je ziet de hele actie! En de Af snelheid wordt gewoon gehandhaafd. Gewoon twintig beelden scherp. Hoppa!

Een ander fantastisch punt bij de aanschaf van deze lens zijn de bijgeleverde 1.4x en 2 x converters. Ik heb zowel de 1.4x en 2x converter van Canon gehad, maar die konden in de verste verte niet tippen aan de kwaliteit van deze twee Sony converters. Ongekend scherp en geen concessie aan de AF snelheid.

Nu heb ik altijd gewerkt met de zwaardere Canon lenzen 300mm, 400mm en 600mm, waardoor er absoluut een monopod (eenpoot)gebruikt moest worden om e.e.a. stabiel te houden. Zulk gedrag krijg je er bij mij niet 1,2,3 uit dus ik werk graag met een monopod onder een 400mm. Het scheelt weer een hersencel die moet denken of het beeld horizontaal staat en of de benen erop staan. Maar eerlijk gezegd is het met deze onvoorstelbaar lichte lens niet nodig. Je hoeft er niet eens voor naar de sportschool. Je zou haast denken dat Sony op het glas bezuinigd heeft, maar gezien de superieure kwaliteit van de lens moeten ze iets anders bedacht hebben.

Met deze 400mm f/2.8 Sony G master lens in combinatie met de A9 (en de A7 III, zie review van Ed Dorrestein ) kan het niet anders dan dat de Professionals die vorig jaar nog riepen dat ze pas geïnteresseerd zouden worden in Sony als er een 400mm zou zijn, enthousiast gaan worden. The mirrorless toekomst van Canon en Nikon is er nu al in de vorm van de Sony A9 en de 400 f2.8 G master lens. Kom op Sony: schroef de productie van deze lens op en jullie toekomst ziet er professioneel uit!




Geplaatst in:
Michael Kooren

Fotograaf

Michael Kooren (1953) is pers- en sportfotograaf en werkt freelance voor partijen als Reuters. Hij is geboren in Curaçao, woont in Utrecht en hij heeft over de hele wereld gereisd, met name voor sport evenementen. Hij fotografeert onder andere nieuws, actualiteiten, portretten en sport. Hij heeft ten tijde van het schrijven van dit artikel meer dan een dozijn Zilveren Camera's op zijn naam staan.